BASIN DIŞA KAPALI
Değerli okurlar yurtdışında çok sayıda eski dostlarım var, bunların aralarında amatör veya profesyonel birçok
gazeteci dostumda var. Onlarla internet yolu ile devamlı temas halindeyim ve hemen herşeyi tartışıyoruz.
Bir konu var ki tartışamıyoruz çünkü aynı şeyleri düşünüyoruz.
Türk basını amatör, yerel veya profesyonel , bilhassa Uluslararası ilişkilerde fevkalade pasif.
Bu çok ama gerçekten çok ilginç.
Devamlı içerde birbirimizi eleştiriyoruz…ve bundan da büyük zevk alıyoruz.
Bunun esas sebebinin yabancı lisanı iyi bilmediğimizi düşündük ama işin derinine inerseniz bu da değil.
Hani genç, çok hassas, utangaç genç kızlar vardır ben ona biraz benzetiyorum.
Konsolosluklardan Vize almak için veya kapı vizeleri için uğraşmayı kabul eden, yabancı gümrüklerde hor görülen
kuyruklarda bekleyen, ancak uluslararası basınla ilişki kuramayan bir basınımız var.
Hem amatör, hem profesyonel basından bahsediyorum. Daha geçen gün Avrupa Basın Birliğinden 3 kişi geldi
ve Ege ile Akdenizdeki ekonomik durumu incelemek için dolaştılar, reportaj yaptılar video çektiler, kimse duymadı.
Yabancı ülkelerde temsilci olması bir ilişki değildir, esas yabancı meslekdaşlar ile doğrudan ilişki kurmak önemlidir.
Bakınız geçmişten iki örnek vereyim:
1) Alman Federal Kriminal Daireleri Genel Başkanı her yaz ailesi ile Marmarise gelir ama kimsenin haberi ve bilgisi yoktur.
2) ABD de çok önemli görev ve yetkileri olan Florida Senatörü her yıl Göcek’e eşi ve üç çocuğu ile ev kiralayarak gelir
hiç kimsenin haberi ve bilgisi yoktur.
Bu iki şahsta isterlerse kendi görev alanlarında Türkiyeye büyük destekleri olabilirdi.
Geçenlerde Frankfurtta çok büyük bir günlük gazete toplantı odasında kahve içiyorduk. Bana bir İranlıyı
tanıştırdılar, sık sık Almanyaya geldiğini söylemişti. Biraz konuştuktan sonra kendisine vize sorunu olup
olmadığını sordum, verdiği cevap:
“AB basın birliği kart verdi istediğim AB ülkesine vize almadan bu kartı ve pasaportumu göstererek gidebiliyorum,
ayrıca ABD, İngiltere, Çin ve Rusya’da da geçerli ve çokta saygı görüyorum” dedi. Fevkalade memnundu.
Ayrıca aynı Marmaris gibi İran’da küçük bir yerde amatör gazeteci idi kendisi.
Her gittiği yerde karşılanıyor, ağırlanıyor, bilgi sahibi oluyor ve hertürlü temaslarda aracı olunuyordu.
Türkler herhalde lisan bilmedikleri için sokulamıyorlar diye düşündüm ama diğer taraftan yıllarca okullarımızda
yabancı lisan öğretildiğini de unutmamak lazım.
Ekonomi, spor hemen herşey buna benziyor…
85 milyonluk ülkeyiz diye kendimizi dev aynasında görmekle büyük hata yapıyoruz.
Bugün içine düştüğümüz ağır Enflasyonda bunun en basit ispatı.